Kopalnia „Janina”
KWK Janina – kopalnia węgla kamiennego, znajdująca się w Libiążu, jedna z dwóch kopalń węgla kamiennego w województwie małopolskim. Kopalnia działa od roku 1907. Jej założycielem jest Alexis Bartet.
Przez cały okres międzywojenny począwszy od roku 1920 do 1939, jako pełnomocnik współwłaściciela Alexisa Barteta kopalnią kierował inż. Zygmunt Szczotkowski, a jego zastępcą do spraw technicznych – tzw. „kierownikiem kopalni” – był inż. Józef Litwiniszyn, ojciec prof. Jerzego Litwiniszyna. Po wybuchu II wojny światowej władze okupacyjne jeszcze do połowy roku 1940 nakazały Szczotkowskiemu zarząd komisaryczny.
W 1943 roku do kopalni zaczęto sprowadzać jeńców po czym Niemcy zdecydowali się przekształcić obóz pracy jeńców wojennych w obóz pracy przymusowej Arbeitslager Janinagrube („obóz pracy kopalnia Janina”) podlegający obozowi koncentracyjnemu Auschwitz. W obozie tym pracowało od 800 do ponad 900 więźniów pochodzących z różnych części Europy; wydobycie wynosiło wówczas ok. 300 tys. ton rocznie. W przeddzień likwidacji obozu w styczniu 1945 przebywało tam 853 więźniów.
Po przejściu frontu w 1945 kopalnia „Janina” została upaństwowiona i w lutym podjęła wydobycie. Drążenie nowego szybu Janina III rozpoczęto w 1961, dwa lata później szybu Południowego, a w 1964 – szybu Zachodniego.
Od czasu demokratycznych i gospodarczych przemian, które rozpoczęły się w Polsce w roku 1989, datuje się początek zmniejszania zatrudnienia, szczególnie wśród pracowników zatrudnionych na powierzchni. Liczba pracowników zmalała w ciągu pierwszych paru lat o ponad tysiąc osób, zmalało też wydobycie.
Jest to kopalnia o największych zasobach operatywnych węgla kamiennego w Polsce, czas eksploatacji w 2003 był przewidywany na 204 lata. Kopalnia obecnie należy do TAURON Wydobycie S.A.
Opracowały: Zofia Gawlik, Oliwia Głuch, Julia Klejdzińska
