Urząd Miejski

Budynek Urzędu Miejskiego pierwotnie posiadał tylko jedno – obecne prawe skrzydło. Powstał jako Szkoła Ludowa w Libiążu Małym, mimo, że administracyjnie znajdował się w graniach Libiąża Wielkiego. Początkowo dzieci z Libiąża Małego przez 75 lat uczęszczały do szkoły w Libiąży Wielkim. Rodziło to problemy związane z pojemnością szkoły oraz odległością, którą trzeba było pokonać. Samodzielną placówkę udało się otworzyć dopiero od września 1983 roku, jednak nie była to samodzielna szkoła. Placówka działała w ramach klasy eksponowanej, czyli swego rodzaju filii szkoły w Libiążu Wielkim, która delegowała tam swojego nauczyciela. Kroniki podają, że pierwszą nauczycielką w Libiąży Małym była Julia Bochniak. Klasa eksponowana istnieć mogła przez kilkanaście lat. Przez ten czas zwiększała się populacja Libiąża, a co za tym idzie, do szkoły uczęszczało coraz więcej dzieci. Ten wzrost frekwencji spowodował, że rozpoczęto planowanie założenia nowej szkoły. Ta została uruchomiona
w 1901 roku, a jej kierownikiem został Wojciech Kurowski. Drugim nauczycielem była Zofia Nowińska. Co ciekawe, szkoła zatrudniała dwóch nauczycieli, mimo, że miała status szkoły jednoklasowej. Problemem była lokalizacja szkoły. Nie miała ona jednego stałego budynku, lecz wynajęte sale w różnych miejscach. W 1909 roku wójt Józef Klamka wykupił budynek karczmy oraz zaplanował jego rozbudowę. Ta zakończyła się w 1911 roku. Zbudowano cztery sale lekcyjne, kancelarię i pomieszczenie mieszkalne dla kierownika szkoły. W nowym budynku ustanowiono szkołę czteroklasową. Kierownikiem pozostał Kurowski, a poza nim w szkole pracowali: Anna Brandysówna, Jadwiga Korczyńska, Zofia Piotrowska, Romualda Piwońska, Jadwiga Studniarz, Józef Trzewiczek oraz Stanisława Żegiestowska. Terytorialnie szkoła była przeznaczona dla dzieci z Libiąża Małego
i Moczydła. Znaczną część uczniów stanowiły dzieci górników zatrudnionych w nowo powstałej kopalni węgla. Wkrótce oddział szkoły, jako tzw. klasę eksponowaną otwarto w Moczydle, gdzie oddelegowano Marię Piwońską.

Długa była droga tego budynku do funkcji Urzędu Miejskiego. W czasie
I wojny światowej Libiąż przeżywał trudne dni. Początkiem sierpnia 1914 roku 24 młodych chłopców wyjechało na wojnę. Libiąż w tym miesiącu stał się wioską przyfrontową, dało się słyszeć wybuchy, strzały i inne odgłosy toczącej się wojny. Nauka w szkole została przerwana, następnie przeorganizowana. W okresie II Rzeczpospolitej nauka ciągle trwała, aż do wybuchu II wojny światowej. Gdy widmo wojny znów zawisło nad światem, Polską i Libiążem, wielu ludzi ewakuowało się na wschód. 1 września 1939 roku dzieci nie poszły do szkoły. Nauka w szkole trwała do końca lat 60.

Budynek w końcu zajęły władze miasta. Budynek został wyremontowany
i podniesiony, wówczas stracił on swoją pierwotną bryłę, przyjmując kształt sześcianu, bez żadnych ozdób. Gdy 1 stycznia 1969 roku Libiąż zyskał prawa miejskie, organ władzy gminy przemianowano w Urząd Miasta i Gminy
w Libiążu. Do kolejnej przebudowy doszło w 1979 roku. W 1990 roku zmieniono nazwę Urzędu Gminy i Miasta na Urząd Miejski. W tym też roku Naczelników Gminy zastąpili Burmistrzowie, Radę Gminy i Miasta zastąpiła Rada Miejska, Zarząd Gminy i Miasta zastąpił Zarząd Miejski. Budynek robił się ciasny, brakowało w nim miejsca. W roku 1991 roku rozpoczęto dobudowę nowego skrzydła, którą zakończono w 1992 roku. Dobudowano nowe skrzydło oraz klatkę schodową. Całość zyskała nową elewację.