Na spotkaniu omawiana była powieść M. Quick’a – PORADNIK POZYTYWNEGO MYŚLENIA. Książka amerykańskiego pisarza przypadła do gustu większości Klubowiczom. Wyrażali oni swoje pochlebne zdania na jej temat. Tylko nieliczni mówili, że książka do nich nie trafiła i nie umieli rozgryźć problemu, który został w niej zawarty.
Klubowicze omawiając książkę głównie skupili się na Pacie, bohaterze i jego psychiatrycznych problemach. Dyskusja była żywa i dynamiczna, każdy chciał powiedzieć swoje zdanie na temat powieści, i każdy wprowadzał w rozmowę nowe wątki i zagadnienia. W dyskusji brało udział 14 Klubowiczów i 2 bibliotekarki.
„Poradnik pozytywnego myślenia” Matthew Quick 27 luty godz. 18.00
Poznajcie Pata. Pat ma pewną teorię – jego życie to film, który zakończy się happy endem, czyli powrotem jego byłej żony. Pat musi tylko spełnić kilka warunków: robić codziennie setki brzuszków, czytać więcej książek, biegać ubrany w worek na śmieci, żeby zgubić ostatnie zbędne kilogramy, ćwiczyć bycie miłym i dwa razy dziennie łykać kolorowe pastylki. (Fakt, że Pat spędził kilka lat w zakładzie dla psychicznie chorych nie jest chyba wielkim zaskoczeniem). Niestety nic nie układa się tak, jak powinno. Nikt nie chce rozmawiać z nim o Nikki, jego ukochane Orły przegrywają kolejne mecze, a ojciec twierdzi, że Pat przyniósł pecha drużynie. Na domiar złego za Patem łazi piękna, choć równie stuknięta jak on Tiffany, prześladuje go Kenny G, a nowy terapeuta sugeruje zdradę jako formę terapii! Pat nie przestaje jednak myśleć pozytywnie. Czy to wystarczy, by osiągnął swój cel? Na podstawie powieści powstał scenariusz do filmu pod tym samym tytułem. Główne role zagrali Bradley Cooper (Pat) oraz Jennifer Lawrence (Tiffany). Partnerują im Robert De Niro (ojciec Pata) i Jacki Weaver (matka głównego bohatera). Wszyscy otrzymali za te role nominacje do Oscara, a sam film zebrał ich aż 8. Jennifer Lawrence została uhonorowana Złotym Globem i Oscarem.
30 stycznia odbyło się pierwsze w nowym roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Klubowicze omawiali na nim książkę J. Egan ZANIM DOPADNIE NAS CZAS. Jest to zbiór kilkunastu opowiadań, w których autorka przedstawia po mistrzowsku i z ogromną psychologiczną wnikliwością proces dojrzewania i starzenia się we współczesnych czasach nazywanych erą cyfrową.
Książka wywołała mieszane uczucia i emocje. Zdania na jej temat były podzielone. Jedni klubowicze uważali, że jest cudownym odzwierciedleniem życia amerykańskiego, inni nie umieli dokładnie powiedzieć, o czym konkretnie powieść opowiadała. Podsumowano, że może i książka jest ciekawa, ale jej treść nie nadaje się na długa debatę.
„Zanim dopadnie nas czas” Jennifer Egan 30 stycznia godz. 18.00
Laureatka nagrody Pulitzera 2011 w kategorii fikcja. Kiedy w środku dnia na chwilę się zatrzymasz, przestaniesz robić cokolwiek – czy słyszysz, jak płynie czas…? Oczywiście, że nie! Myślisz, że warto byłoby coś zmienić, ale nie masz czasu na małe sprawy, a co dopiero na rewolucje w swoim życiu. Dajesz się okradać. Powoli. Ze wszystkiego. Z marzeń, które snujesz coraz ciszej, po kryjomu. Bennie Salazar, podstarzały punk i właściciel wytwórni płytowej, i jego asystentka Sasha – żadne z nich nie zna przeszłości drugiego. Poznaje ją jednak czytelnik wraz z intymnymi szczegółami i historiami osób, które spotykali oni na swej drodze. Razem z bohaterami przechodzi od szumiących płyt analogowych i amatorskich kapeli punkowych wykrzykujących swoje emocje na żywiołowych koncertach jednoczących publiczność do „ściągania kawałków z neta”, mp3 i doskonałych nośników dźwięku. J. Egan po mistrzowsku i z ogromną psychologiczną wnikliwością przedstawia proces dojrzewania i starzenia się we współczesnych czasach nazywanych erą cyfrową. Za powieść Zanim dopadnie nas czas Jennifer Egan otrzymała nagrodę Pulitzera oraz National Book Critics Circle Award. Telewizja HBO zakupiła prawa do nakręcenia na jej podstawie serialu. Jej opowiadania ukazują się na łamach takich czasopism, jak „The New Yorker”, „Harper’s Magazine” i „GQ”, pisuje też felietony do „The New York Times Magazine”. REBIS opublikował również tej autorki Niewidzialny cyrk i Spójrz na mnie.
Grudniowe spotkanie Klubu i dyskusja nad powieścią „Przedział dla pań”. Książka bardzo przypadła do gustu naszym klubowiczom. Z wielką wnikliwością skupiali się na treści i poruszanych problemach, które ukazała autorka. Przedstawiła ona losy indyjskich kobiet, które siedzą wspólnie w przedziale pociągu. Główna bohaterka, Akhila słucha ich zwierzeń i niesamowitych doświadczeń życiowych.
Akhila, wsiada do pociągu by dowiedzieć się, czy życie bez mężczyzn w kraju, gdzie oni tak naprawdę przejęli główną rolę i dominują, ma jakiś sens. Ona jest samotną kobietą, która swoje życie poświęciła dla rodziny po śmierci swojego ojca. Pracuje i żyje tak naprawdę dla swoich braci, by oni mogli godnie egzystować i założyć rodziny, a ona jest samotna. Doświadczenia współtowarzyszek podróży pomagają jej inaczej spojrzeć na otaczający je świat. Wbrew pozorom nie wszystkie z nich są uzależnione od mężczyzn, nie wszystkie żyją tylko dla nich i pod nich. Jedne są szczęśliwe, inne nieco inaczej wyobrażały sobie swoje życie u boku męża. Akhila także odbiega od stereotypu kobiet ze wschodu. A jej romanse pozwalają inaczej spojrzeć na panującą tam kulturę.
„Przedział dla pań” Anita Nair 19 grudnia godz. 18.00
Akhila ma czterdzieści pięć lat. Pochodzi z tradycyjnej bramińskiej rodziny. Jest samotna. Nie ma męża, nie ma dzieci, nie posiada własnego domu. Jest tylko córką, siostrą, ciotką. Zawsze od kogoś zależna. Zawsze komuś potrzebna. Z chwilą śmierci ojca jako najstarsza z rodzeństwa staje się głową rodziny, kimś, na kim spoczywa odpowiedzialność za krewnych. Akhila wywiązuje się sumiennie z tej roli. Prowadzi spokojne życie, w którym nie ma miejsca na burzliwe uczucia ani na przesadę. Jej dni są podobne do siebie. Życie nienagannie wyprasowane i wykrochmalone jak jej sari. Dawno zapomniała, że ma swoje sprawy, pragnienia, marzenia. Spełnia narzuconą jej rolę, w skrytości serca śni jednak o ucieczce ze świata sztywnych reguł, marzy o wolności i uniezależnieniu się. Pewnego dnia wsiada do pociągu i ta podroż staje się przełomowym wydarzeniem w jej życiu. W przedziale dla kobiet spotyka pięć kobiet i wysłuchuje ich intymnych opowieści. Kobiety odkrywają przed sobą swoje sekrety, odsłaniają duszę, mówią o najbardziej tkliwych porywach serca. Akhila powoli wnika w życie swoich towarzyszek podróży. Dźanaki, Sheela, Margaret, Prabha Dewi, Marikkolundu wyjawiają historie swojego życia, swoich miłości, niespełnionych nadziei, relacji z mężczyznami, życia małżeńskiego. Jednym słowem – mówią o sobie. Z każdej tych opowieści wynika chęć wprowadzenia sensu w swoja egzystencję. Akhila czyta w ich życiu jak w poradnikach, w życiorysach próbuje odnaleźć podpowiedzi, wskazówki, koleje ich losów stają się dla niej drogowskazami. Z każdym kolejnym stukotem pociągu kobieta uświadamia sobie, że i ona ma prawo być szczęśliwa. Może mieszkać sama, żyć sama, może w końcu sama o siebie zadbać i po latach przypomnieć, kim była kiedyś. Podróż staje się dla niej wyprawą w głąb siebie, w poszukiwaniu własnej tożsamości, odkrywaniem własnych pragnień i potrzeb. Ważnym elementem tej powieści jest tło obyczajowe, czyli realia życia w Indiach. Autorka pokazuje świat, w którym kobieta zależy od mężczyzny, w którym niezamężna nie ma prawa mieszkać sama. Musi mieć ochronę w postaci brata czy ojca. Samotność sprowadza na kobiety podejrzenie o złe prowadzenie się. Ale Akhila walczy z tym stereotypem; znajduje w sobie dość siły i determinacji, aby zawalczyć o siebie i powiedzieć „nie” męskiej dominacji, zerwać rodzinną pajęczynę uzależnień, która zabrania jej poczuć prawdziwą wolność. „Przedział dla pań” Anity Nair to powieść napisana pięknym, bogatym w metafory językiem. Trochę sentymentalna i romantyczna, z zarysowanym tłem obyczajowym i społecznym. Piękna powieść o kobietach, które po prostu próbują być szczęśliwe, które szukają spełnienia często wbrew rodzinie, tradycji. Ta powieść stwarza okazję, aby spojrzeć w duszę kobiety Wschodu, towarzyszyć w najważniejszej podróży jej życia, bez narzucania się obserwować przemianę mentalną dojrzałej już kobiety. Każda kolejna przeczytana strona to wspaniała uczta literacka. Przyjemność płynąca z lektury „Przedziału dla pań” jest naprawdę wielka.
Listopadowe spotkanie Klubu i dyskusja nad powieścią „Twój głos w mojej głowie”. Listopadowe spotkanie podzieliliśmy na dwie części. Pierwsza dotyczyła dyskusji nad książką p. W. Konecznego, lokalnego twórcy, autora książek o Libiążu i nie tylko, a także poezji. W drugiej części skupiliśmy się na autobiograficznej powieści Emmy Forrest.
Obie książki wywołały zacięte dyskusje. Pierwsza wzbudziła pozytywne emocje, połączone ze wspomnieniami. Z kolei „Twój głos w mojej głowie” nie przypadła do gustów naszych klubowiczów. Książka została skrytykowana, jako opis obłędu życia autorki, której amerykański sposób przeżywania problemów doprowadził ją do wielu tragedii. Uznano, że nie jest to książka łatwa, którą czyta się jednym tchem bez emocji.
„Twój glos w mojej głowie” Emma Forest 21 listopada godz. 18.00
Emma Forrest tkwi w niebezpiecznym kołowrocie niszczących związków, samookaleczania i bulimii. Z groźnych odmętów własnej psychiki wyrywa ją psychiatra. Jego mądrość, życzliwość i optymistyczna natura pomagają Emmie pozbierać się po próbie samobójczej. Dziewczyna znów jest twórcza, pracuje, podróżuje, pisze, a nawet zakochuje się… w gwiazdorze.
Pewnego dnia, gdy dzwoni, by ustalić kolejną wizytę u psychiatry, dowiaduje się, że człowiek, który dawał jej ogromne wsparcie i był jej mentorem, nagle zmarł. Czuje się kompletnie rozbita i zagubiona. Na domiar złego rozpada się jej szaleńczo intensywny związek miłosny. Emma jest zmuszona walczyć o przetrwanie i powrót do równowagi.
„Forrest jest stylowa i sugestywna; czy to chora i apatyczna w Nowym Jorku, czy owładnięta seksem i dziko szczęśliwa w Los Angeles, pisze chłodno, wprawnie i bezpardonowo, bardzo oszczędnie? Jej historia jest poruszająca i skomplikowana, i całkiem zwyczajna? Znakomita rzecz.” The Globe and Mail
Wszyscy klubowicze z zaciekawieniem wypowiadali się na temat powieści Hrabala. Prócz głównego bohatera, uwagę zwrócono także na Pragę i samego autora powieści. Do klubu dołączyła kolejna osoba, to już druga nowa klubowiczka zapisana po wakacjach. Zapraszamy na listopadowe spotkanie !
„Obsługiwałem angielskiego króla” Bohumil Hrabal 17 października godz. 18.00
Jeden z najsłynniejszych utworów czeskiego pisarza. Ukazuje historię kelnera, który uparcie pnie się w swojej zawodowej karierze na sam szczyt. Traci tę posadę, kiedy władza w Czechach trafia w ręce ludu…