Dyskusyjny Klub Książki

22 marzec 2017

DKK – spotkanie marcowe 2017

Na marcowym spotkaniu DKK omawialiśmy ,,Diamentowy plac” Mercè Rodoredy.

Akcja powieści rozgrywa się w latach trzydziestych XX wieku w Barcelonie. Podczas zabawy na tytułowym Diamentowym Placu chłopak o imieniu Quimet prosi do tańca młodziutką Natalię. Od razu, można powiedzieć, że szturmem zdobywa jej serce i zapowiada, że wkrótce wezmą ślub. Tak też się dzieje.

Młodzi pobierają się, a po niedługim czasie na świat przychodzi dwoje ich dzieci. Tymczasem w kraju wybucha wojna domowa, która odciśnie ślad na życiu Natalii… „Diamentowy Plac” to wspaniała, pełna emocji i życiowej mądrości, wzruszająca opowieść o ludzkich pragnieniach i marzeniach, o potrzebie miłości, która nadaje życiu sens.

To historia, w której kryją się uniwersalne wartości, aktualne także i dziś. Trzeba tylko podjąć wysiłek, by wczytać się nie tylko w słowa powieści, ale również w to, co ukryte zostało pomiędzy wierszami. Z całą pewnością warto.

1 marzec 2017

DKK – książka na marzec 2017

„Diamentowy Plac”
Mercé Rodoreda
22 marca godz. 17:00

Rok 1930, Barcelona. Piękna Natalia zostaje poproszona do tańca przez Quimet’a. Pewny siebie młodzieniec zapewnia, że w przeciągu roku zostanie ona jego żoną. Rodzą się kolejne dzieci, a przyszłość w pochłoniętej wojną Hiszpanii staje się coraz bardziej niepewna.

Zaborczy, zazdrosny Quimet wpada na pomysł złotego biznesu. Zaczyna hodować gołębie. Biznes upada, Quimet wyrusza na front, tam ginie, a gołębie odlatują. Natalia z dwójką małych dzieci do wykarmienia, zajęta dodatkową pracą sprzątaczki coraz bardziej traci wiarę na lepsze jutro. Sytuacja się pogarsza, wszechobecna bieda i głód doprowadzona ją do ostateczności. Los się jednak do niej uśmiecha. Lata mijają, a ona znajduje miłość, schronienie i nadzieję. Powoli uczy się kochać na nowo.

Diamentowy plac to pięknie napisana i bogata powieść o bohaterstwie, za które nie otrzymuje się orderów, a szansę na życie. To opowieść o wielkich marzeniach i jeszcze większych rozczarowaniach. Miłość jest tu zapomnianym skarbem odkrytym po latach niewyobrażalnego bólu. Liczą się: odwaga, determinacja i szczęście. Natalia pomału zaczyna rozliczać się z przeszłością. Odnajduje miłość, może i nie tak młodzieńczo szaloną, ale dającą nowe życie.

W książce zawarty jest obraz społeczeństwa czasu wojny i okresu powojennego, codzienności, w której znaleźli się mieszkańcy bez względu na status czy wiek. „Młodzi czy starzy, wszyscy wyjechali na wojnę, a ona wessała ich i wypluła martwych.” Autorka w sposób bardzo szczery i pozbawiony sentymentalizmu przedstawia życie zwykłych ludzi, którzy znaleźli się w niezwykłej sytuacji. Poruszająca narracja głównej bohaterki, jej tragiczna historia, bogate opisy sprawiają, że książka nie daje o sobie zapomnieć. To jedna z tych pozycji, z którymi trzeba się przespać, żeby móc ubrać w słowa odczucia jakie kłębią się w nas po jej przeczytaniu.

Choć wydana po raz pierwszy w latach 60, niesie ze sobą wartości uniwersalne, o których w dzisiejszych czasach niestety pozwalamy sobie zapomnieć. Mądra i klasyczna literatura, którą z ręką na sercu można polecić każdemu.

źródło opisu: http://ksiegarnia.pascal.pl/ksiazka.php?id=2369_Diamentowy_Plac

źródło okładki: http://ksiegarnia.pascal.pl/ksiazka.php?id=2369_Diamentowy_Plac

15 luty 2017

DKK – spotkanie lutowe 2017

Na lutowym spotkaniu DKK dyskusja dotyczyła powieści Zośki Papużanki pt. ,,Szopka”.

Papużanka prezentuje obraz rodziny na pozór przeciętnej – przecież nie ma tu przemocy czy alkoholizmu. I właśnie w tę przeciętność wbija ostry szpikulec. Pokazuje dom, w którym podstawowe wartości ulegają dziwnej mutacji.

Rodzina to para dorosłych z dziećmi, która mieszka w jednym domu i spotyka się przy stole ustawionym na środku pokoju. Relacja małżonków ogranicza się jednak do wspólnych posiłków i kłótni. Członkowie rodziny albo nie widzą problemów – jak matka – albo mają świadomość, że nie jest tak, jak być powinno, ale nie wiedzą, co dokładnie jest nie w porządku (przykładem jest Wandzia, która była przekonana, że to ona rozpętała piekło).

Niezwykłą siłą książki jest język – dynamiczny, samorzutny i sprężysty. Zmienia się z lekkiego, żartobliwego i anegdotycznego na bardziej surowy, gorzki, relacyjny, choć nadal niepozbawiony energii. Odgrywana przez dorosłych szopka z łatwością naśladowana jest przez dzieci – oparta jest bowiem na rutynowych zachowaniach i powielanych dialogach.

Większość Klubowiczek uznała książkę za zabawną choć czasami dramatyczną.

1 luty 2017

DKK – książka na luty 2017

„Szopka”
Zośka Papużanka
15 lutego godz. 17.30

Debiutancka książka autorki obdarzonej doskonałym słuchem językowym, wyrazistym stylem i znakomitym warsztatem pisarskim. Kolejny – po sztuce Zapolskiej i powieści Kuczoka – sugestywny portret polskiej rodziny: nie patologicznej, nie kołtuńskiej, ale nadal strasznej, zakłamanej i zimnej, w której małżeństwo to więzienie o zaostrzonym rygorze, a dom rodzinny to codzienny teatr absurdu, modłów, wrzasków i kotletów schabowych. Mocna proza – jak uderzenie pięścią. Szopka była nominowana do Paszportów „Polityki” i do Nagrody Nike.

źródło opisu: Wydawnictwo Świat Książki, 2014

źródło okładki: http://wydawnictwoswiatksiazki.pl/

19 styczeń 2017

DKK – spotkanie styczniowe 2017

Na styczniowym spotkaniu DKK omawialiśmy humorystyczną powieść podróżniczą Jerome K. Jerome „Trzech panów na włóczędze”. Jest to przezabawna historia trzech angielskich dżentelmenów, którzy postanowili wybrać się na wycieczkę rowerową do Szwarcwaldu. Kultura i obyczaje Niemiec są dla nich prawdziwym zaskoczeniem, co niejednokrotnie prowadzi do wielu nieporozumień i konfrontacji.

Przygody bohaterów, jadących na rowerach, okraszone są komicznymi zdarzeniami, anegdotami z ich życia, które bawią czytelnika do łez. Mimo że jest to XIX-wieczna powieść jest ponadczasowa i czytana do dziś. Większość klubowiczek uznało książkę za lekką, zabawną i doskonałą na poprawę samopoczucia.

Na kolejne spotkanie zapraszamy 15 lutego. Przedmiotem dyskusji będzie „Szopka” Zośki Papużanki

1 styczeń 2017

DKK – książka na styczeń 2017

„Trzech panów na włóczędze”
Jerome K. Jerome
18 stycznia godz. 17.30

W jakiś czas po pełnej wydarzeń wyprawie rzeką, opisanej w powieści „Trzech panów w łódce (nie licząc psa)”, ci sami trzej dżentelmeni dostają nowego ataku „świądu stóp” i decydują się wyruszyć na kolejną włóczęgę.

Zgodnie uznają, że aby wyzwolić się z zawodowej i domowej rutyny dnia codziennego potrzebują chwili oddechu i wyruszają na rowerową eskapadę po Niemczech. Kultura i obyczaje obcego kraju, z jakimi się stykają w czasie wyprawy, jest dla nich prawdziwym zaskoczeniem i prowadzi do wielu zabawnych nieporozumień i konfrontacji.

Po drodze George, Harris i J. uczą się też, jak poradzić sobie z wieloma niebezpiecznymi zadaniami, takimi choćby jak kupowanie poduszki, wyładunek roweru z pociągu, posługiwanie się mapą w górach, czy nawet przechodzenie przez drogę. Opowieść o ich przygodach nie może oczywiście posłużyć za bedeker podróży dookoła Niemiec, ale zapewnia kilka godzin przedniej rozrywki w konwencji klasycznego angielskiego humoru.

14 grudzień 2016

DKK – spotkanie grudniowe 2016

Na grudniowym spotkaniu DKK omawialiśmy powieść Katarzyny Tubylewicz ,,Rówieśniczki”. Opowiada ona o trudnej, kobiecej przyjaźni i ludzkich dążeniach do władzy. Autorka porusza istotne zagadnienia współczesności, takie jak problemy relacji międzyludzkich, rasizm i brak tolerancji. Świetnie nakreślone, wyraziste postacie, poczucie humoru autorki i przemyślana konstrukcja powieści sprawiają, że czyta się ją jednym tchem. Pomimo tego, iż większość akcji toczy się w Sztokholmie, jest to także ironiczna opowieść o współczesnej Polsce.

„Rówieśniczki” operują czytelnymi kontrastami, ale świat przedstawiony nie jest przecież czarno-biały. Wikłamy się wraz z bohaterkami książki nie tyle w ich mroczną przeszłość, co w stany, do jakich doprowadziły same siebie, kierując się takimi, a nie innymi wyborami życiowymi. Żadnej z trzech kobiet Tubylewicz nie można bezwarunkowo polubić. Żadnej też nie można do końca współczuć. I chociaż doskonały rys psychologiczny Sabiny wybija się na pierwszy plan kosztem lekkiej papierowości dwóch pozostałych bohaterek, ani jedna z postaci tej książki nie pozostawia nas w obojętności. Zapraszamy na kolejne spotkanie DKK 18 stycznia 2017 roku a tematem dyskusji będzie ,,Trzech panów na włóczędze” autorstwa Jerome K. Jerome

1 grudzień 2016

DKK – książka na grudzień 2016

„Rówieśniczki”
Katarzyna Tubylewicz
14 grudnia godz. 17.30

Nowa powieść Katarzyny Tubylewicz opowiada o trudnej, kobiecej przyjaźni i ludzkich grach o władzę. W opisanym przez nią świecie odbijają się istotne zagadnienia współczesności, takie jak problemy relacji między płciami, rasizm i brak tolerancji. Świetnie nakreślone, wyraziste postaci, poczucie humoru autorki i przemyślana konstrukcja powieści sprawiają, że czyta się ją jednym tchem. Pomimo tego, iż większość akcji toczy się w Sztokholmie, jest to także ironiczna opowieść o współczesnej Polsce.

Trzy przyjaciółki z podstawówki spotykają się po latach w Sztokholmie. Joanna jest znudzoną żoną polskiego dyplomaty, który łączy w sobie cechy zastraszonego urzędnika i opętanego żądzą władzy karierowicza. Na przekór światu sztywnych konwenansów oraz źle ukrywanej ksenofobii swojego otoczenia Joanna coraz częściej odwiedza imigranckie przedmieścia. Powody jej wizyt mogą okazać się dyplomatycznym skandalem… Zofia to uciekająca przed sobą samą emigrantka, której niemal udało się zostać Szwedką. Jej obecne życie jest na pozór idealne, jednak narasta w niej poczucie obcości, a przemilczane wydarzenia z przeszłości i krzywda wyrządzona w dzieciństwie przez najlepsze przyjaciółki coraz mocniej wpływają na teraźniejszość. Sabina jest konserwatywną i przekonaną o wyższości swoich racji dziennikarką katolickiego pisma, której świat rozsypał się właśnie na kawałki z powodu wyborów życiowych jej ukochanego syna. Czy kilka dni w Sztokholmie może zmienić losy trzech kobiet? I czy ujawnienie bolesnych tajemnic z przeszłości jest lekarstwem na wszechobecną hipokryzję?

16 listopad 2016

DKK – spotkanie listopadowe 2016

Listopadowe spotkanie DKK zabrało nas do listopadowego Wałbrzycha czasów współczesnych. Tym razem, wraz z „Ciemno prawie noc” Joanny Bator, próbowaliśmy pod płaszczykiem kryminalnej intrygi, uporządkować przeszłość głównej bohaterki. Przeszłość niełatwa i trudna w swej emocjonalnej warstwie lektura, sprawiły, że zdania były podzielone, również w kwestii przyznania książce Nagrody Nike 2013.

Jednomyślna zgoda klubowiczów zapanowała jedynie odnośnie warsztatu literackiego, zgodnie podkreślono sprawność pisarską autorki. Alicja, główna bohaterka, pod pretekstem napisania reportażu o zaginionych dzieciach, powraca w rodzinne strony. Ciąg niezwykłych spotkań i opowieści prowadzi ją, krętą drogą, do odkrycia własnej tożsamości. Klubowicze podkreślili wielowątkowość powieści, która zdawała się być mało realna w swym nagromadzeniu. Rozłożona jednak na pojedyncze elementy ukazała ich prawdziwość. Każdy z uczestników gdzieś-kiedyś, spotkał w realnym życiu niechciane dzieci, fanatyków idei, zaradną panią rodem z PRL-u czy osobę, której niewygodnie we własnej płci.

Dziękujemy za spotkanie i ciekawą dyskusję. Zapraszamy na kolejne, grudniowe.

1 listopad 2016

DKK – książka na listopad 2016

„Ciemno, prawie noc”
Joanna Bator
16 listopada godz. 17.30

Reporterka Alicja Tabor wraca do Wałbrzycha, miasta swojego dzieciństwa. Osiada w pustym poniemieckim domu, z którego przed laty wyruszyła w świat. Dowiaduje się, że od kilku miesięcy w Wałbrzychu znikają dzieci, a mieszkańcy zachowują się dziwnie.

Rośnie niezadowolenie, częstsze są akty przemocy wobec zwierząt, w końcu pojawia się prorok, Jan Kołek, do którego w biedaszybie przemówiła wałbrzyska Matka Boska Bolesna. Po jego śmierci grupa zbuntowanych obywateli gromadzi się wokół samozwańczego „syna”, Jerzego Łabędzia. Alicja ma zrobić reportaż o zaginionej trójce dzieci, ale jej powrót do Wałbrzycha jest także powrotem do dramatów własnej rodziny: śmierci rodziców, samobójstwa pięknej starszej siostry, zafascynowanej wałbrzyską legendą księżnej Daisy i zamku Książ.

Wyjaśnianiu tajemnicy Andżeliki, Patryka i Kalinki towarzyszy więc odkrywanie tajemnic z przeszłości Alicji. W swojej najnowszej książce Joanna Bator nawiązuje do konwencji powieści gotyckiej. Nie po to jednak, by bawić czytelnika: w tym, co niesamowite, często ukryta jest prawda o nas, której na co dzień nie chcemy pamiętać.